انتظار

انتظار یعنی مقابله با ظلم

در بعضی روایات که من حالا نمی دانم صحت و سقمش را، هست که یکی از چیزهای مستحب این است که مؤمنین در حال انتظار، اسلحه هم داشته باشند. اسلحه ی مهیّا، نه این که اسلحه را بگذارند کنار و بنشینند منتظر. اسلحه داشته باشند برای این که با ظلم مقابله کنند، با جور مقابله کنند. تکلیف است. نهی از منکر است. به همه ی ما تکلیف است که باید مقابله کنیم با این دستگاه های ظالم، خصوصاً دستگاه هایی که با اساس مخالفند.
ما منتظران مقدم مبارکش، مکلف هستیم تا با تمام توان کوشش کنیم تا قانون عدل الهی را در این کشور ولیّ عصر علیه السّلام حاکم کنیم و از تفرقه و نفاق و دغل بازی بپرهیزیم و رضای خداوند متعال را در نظر بگیریم.
امیدوارم که ما همه جزء هیأت قائمیه باشیم و همه به آن وظایفی که اسلام، قرآن، تحت لوای حضرت صاحب علیه السّلام برای ما تعیین فرموده اند، عمل کنیم و صورت ها را محتوای واقعی به آن بدهیم و الفاظ را معانی حقیقی.
شاید این وصفی که برای حضرت صاحب علیه السّلام ذکر شده است، دنبال همین آیه شریفه که می فرماید: قل انما اعظکم بواحدة أن تقوموا لله مثنی و فرادی، دنبال همین معنا باشد که همه باید قیام بکنیم. قیام واحد که بالاترین قیام، همان قیام آن شخص واحد است. و همه ی قیام ها باید دنبال آن قیام باشد و قیام للّه باشد. خدای تبارک و تعالی می فرماید که: قل انّما اعظکم بواحدة. به امت بگو که فقط من یک موعظه دارم به شما و آن موعظه این است که، قیام کنید و قیام لِلّه باشد. قیام لِلّه کنید. البته آن حضرت قیام لِلّه می فرمایند و آن لِلّهی که و آن خلوصی که برای ایشان هست، برای دیگران نیست. لکن شیعه های بزرگوار آن حضرت هم باید پیروی از او بکنند در این که قیام کنند لِلّه، برای خدا.
امید آن است که مسلمانان و مستضعفان جهان به پاخیزند و داد خود را از مستکبران بگیرند و مقدّمات فرج آل محمد صلّی اللَّه علیه و آله را فراهم نمایند.
ان شاءاللَّه، اسلام را به آن طور که هست، در این مملکت پیاده کنیم و مسلمین جهان نیز اسلام را در ممالک خودشان پیاده کنند و دنیا، دنیای اسلام باشد و زور و ظلم و جور از دنیا بر طرف بشود و مقدّمه باشد برای ظهور ولیّ عصر ارواحنا له الفداء.
این چیزی که ما در این وقت، در این عصر وظیفه داریم، این مهم است .همه انتظار داریم وجود مبارک ایشان را، لکن با انتظار تنها نمی شود. بلکه با وضعی که بسیاری دارند، انتظار نیست.
فراهم کردن اسباب این است که کار را نزدیک بکنیم. کار را هم چو بکنیم که مهیّا بشود عالم، برای آمدن حضرت علیه السّلام.