انتظار یعنی مقابله با ظلم
در بعضی روایات که من حالا نمی دانم صحت و سقمش را، هست که یکی از چیزهای مستحب این است که مؤمنین در حال انتظار، اسلحه هم داشته باشند. اسلحه ی مهیّا، نه این که اسلحه را بگذارند کنار و بنشینند منتظر. اسلحه داشته باشند برای این که با ظلم مقابله کنند، با جور مقابله کنند. تکلیف است. نهی از منکر است. به همه ی ما تکلیف است که باید مقابله کنیم با این دستگاه های ظالم، خصوصاً دستگاه هایی که با اساس مخالفند.
شفاعت:
یکی از اعتقادات عموم مسلمانان و معتقدان به ادیان، مسئله شفاعت است؛ یعنی روز قیامت اولیای الهی در حق گروهی از گناه کاران شفاعت کرده و آنان را از عذاب نجات می دهند و یا بنا بر تفسیر برخی از شفاعت، اولیای الهی با شفاعتشان از شخصی سبب ترفیع درجه او می شوند. در میان مسلمانان، وهابیان معتقدند که تنها می توان از خدا طلب شفاعت کرد و اگر کسی از خود شافعان، طلب شفاعت کند مشرک است، ولی عموم مسلمانان قائلند این حقی را که خداوند برا ی شافعان قرار داده می توان از آنان طلب نمود، البته با اعتقاد به این که اصل این حق از آن خداست و اولیا بدون اذن او شفاعت نمی کنند. یادآوری این نکته ضروری است که محمد بن عبدالوهاب می گوید:شفاعت برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و سایر انبیا و ملائکه و اولیا وکودکان، از جمله اموری است که مطابق روایات وارده ثابت است.
توسّل از نظر لغت یعنی اتّخاذ «وسیله» برای نزدیک شدن به چیزی
و «وسیله» در لغت به معنای نزدیک شدن، درجه، چاره جویی برای رسیدن به چیزی با میل و رغبت و هر چیزی که به وسیله آن، نزدیک شدن به دیگری ممکن باشد.
در اصطلاح مقصود از توسل آن است که بنده چیزی یا شخصی را نزد خداوند واسطه قرار دهد تا او وسیله ی نزدیکی اش گردد.
جایگاه توسل در زندگی
محور اصلی فکری و اعتقادی هر انسان موحد و مؤمن این است که در جهان هستی، مؤثری جز ذات خداوند وجود ندارد و همه تاثیر و تأثرات با اذن تکوینی خداوند صورت می گیرد. و اگر در این اصل اعتقادی ذره ای خلل وارد شود، فرد از دایره توحید و ایمان خارج خواهد شد.
اما از سویی دیگر باید توجه داشت که خداوند جهان مادی را بر اساس نظام اسباب و مسببات قرار داده است و فیض خود را تنها از طریق مجاری و اسباب اعطا می کند؛ این سخن بدین معناست که انسان برای رسیدن به مقصود خویش، باید به اسباب و وسایط متوسّل شود.
زیارت و بنای بر قبور
از جمله موضوعات مورد اختلاف مسلمانان با وهابیان، موضوع بنا و ساختن گنبد و بارگاه و گلدسته بر روی قبور است. مسلمانان در طول تاریخ به این سنّت عمل کرده و بر جواز و استحباب آن، به ادله ای از کتاب و سنّت، تمسک کرده اند. به خصوص این عمل موافق با منطق عقل و روش عقلا است. ولی از زمان ابن تیمیه مخالفت با این عمل شروع شد و بناها و گنبد و گلدسته ها از مظاهر شرک شناخته شد، تا زمان آل سعود که این عقیده به حدی اوج گرفت که آل سعود در عمل به مخالفت با آن پرداختند و با فتوایی که از علمای وهابی صادر شد، امر به تخریب گنبد و بارگاه و گلدسته ها و بناهای قبور داده شد.
روز مبعث چه روزی است
روز مَبْعَث بر پایهٔ باورهای اسلامی، روزی است که محمد، پیامبر اسلام، به درجه پیامبری برگزیده شد. مسلمانان معنقدند او در غار حرا، توسط جبرئیل و از سوی خدا به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی و بت‌پرستی را از زمین بردارد و خداپرستی را رواج دهد و پیام وحی را به مردم برساند. محمد در این زمان چهل سال داشت و در مکه زندگی می‌کرد
باور شیعیان
بر اساس باور شیعیان، محمد مصطفی در روز ۲۷ رجب عام الفیل، سال ۱۳ پیش از هجرت پیامبر اسلام مبعوث شد. شیعیان این روز را جشن می‌گیرند و در روایات اسلامی اعمال مستحبی برای روز مبعث پیش بینی شده‌است. دعا، نماز و غسل مستحب از اعمال این روز است.
تمام وضوها را به یکی از دو صورت می توان انجام داد: 1 . وضوی ترتیبی؛ 2 . وضوی ارتماسی
دستور وضوی ترتیبی در وضوی ترتیبی چهار چیز واجب است:
واجب اول شستن صورت از رستنگاه
مو، یعنی از جایی که موی سر بیرون می آید تا آخر چانه از طرف طول و عرض آن به مقداری که بین انگشت وسط وشست قرار می گیرد که اگر مختصری از این مقدار را نشوید، وضو باطل است و برای آنکه یقین کند این مقدار کاملا شسته شده، باید کمی اطراف آن را هم بشوید و البته باید توجه داشت که این مقدار بایستی از بالا به پایین شسته شود.
واجب دوم شستن دست راست و بعد از آن دست چپ، از آرنج تا سرانگشتها،
و برای آنکه یقین کند آرنج را کاملا شسته، باید کمی بالاتر ازآرنج را هم بشوید؛ البته باید توجه داشت که این قسمت را هم بایستی از بالا به پایین بشوید.
واجب سوم مسح کردن یک قسمت از چهار قسمت سر -که همان مقابل پیشانی است با دست راست و هر جای این قسمت را به هر اندازه مسح کند کافی است؛ حضرت امام(ره) می فرمایند:
بنابر احتیاط واجب جای مسح شده از عرض یک انگشت کمتر نباشد؛ اگر چه احتیاط مستحب آن است که از درازا به اندازه درازی یک انگشت و از پهنا به اندازه پهنای سه انگشت بسته مسح نماید. البته بایدتوجه
داشت که مسح سر لازم نیست بر پوست آن باشد، بلکه بر موی جلو سر هم صحیح است و اما کسانی که موی سرشان به حدی بلند است که اگر شانه کنند از حد مسح خارج می شود باید بیخ موها یا پوست سر را مسح نمایند.
شاعر و خطیب من رجال خوزستان ولد عام ۳۰/۲/۱۳۱۸ شمسی المطابق عام ۱۳۶۵ هجری فی قریة الفیاضی احدى قرى التابعة لمدینة عبادان و ترعرع فی احضان والدیه و عشیرته التی تعرف بآل کنعان المعروفة برجالها و ولائها لأهل البیت علیهم السلام و نشأ فی تلک البیئة و تعلم القرآن الکریم و الکتابة و القرآءة على الاسلوب التقلیدی القدیم ثم دخل المدرسة و من بعد ذلک کرس کل جهوده لخدمة المنبر الحسینی و تعلم فنون الخطابة حتى اصبح خطیبا ماهرا یشار الیه بالبنان و اهتم بنشر علوم اهل البیت علیهم السلام وخدمة المنبر فی خرمشهر (المحمرة) و عبادان و الکویت.
بسم الله الرحمن الرحیم
|
آیا در خصوص امامت امام کاظم (علیه السلام) روایت صحیح وجود دارد؟
همانگونه که در سؤال ذکر فرموده اید، از نظر شیعه امامت، مقام الهی است که امام منصوب در این مقام از جانب خداوند متعال برگزیده شده و رسول خدا (صلی الله علیه وآله) نیز در روایات متعدد برای امت معرفی کرده اند. علاوه بر معرفی از سوی رسول خدا (صلی الله علیه وآله)، ائمه طاهرین (علیهم السلام) نیز هر یک امام بعد از خودشان را برای شیعیان معرفی کرده اند تا در این مورد شک و شبهه‌ای برای دیگران باقی نماند. در باره امام کاظم (علیه السلام) نیز روایات متعدد وارد شده است که ایشان از سوی رسول خدا (صلی الله علیه وآله) و ائمه طاهرین (علیهم السلام) و پدر بزرگوارشان امام صادق (علیه السلام) به عنوان امام و صاحب امر معرفی شده اند. لذا اگر بعد از شهادت امام صادق (علیه السلام) عده‌ای دنبال افراد دیگری رفته اند و آنها را امام خود پنداشته اند، یا سخنان پیشوایان معصوم (علیهم السلام) را نشنیده اند و یا از نظر اعتقادی مشکل داشته اند که سخن آن ها را باورکنند.
|